Olmayan akşamın gündüzü.
Yarının yetimi, sonraki günün öksüzü.
Bitti sanılan bir ömrün sonsuza aralanan gözü.
Bir nefesin söylenebilecek en güzel son sözü.
Bakıp geçilen bir pencere değil miydi dünya?
Ömür denen, ölünce uyanılan bir rüya.
Bu rüyada ayaklar yalın ve herkes yaya.
Yürüyoruz herkesçe malum bir muammaya.
Ömür iki nefes; ol ve öl kadar kısa,
Ölüm, temyiz yolu olmayan ilahi anayasa.
Eğer geride kalanlar için zor olmasa;
Hiç lüzumu yok ölen için ne keder ne yasa.
Hele ölen, ömrünü hak bir davaya adadıysa.
Yaşam ölüm için, ölüm yaşam içindir.
Bütün mesele şerefli bir ölüm içindir.
Yaşam ile ölüm ayrılamaz birbirinden.
Allah’ım ne olur bize de nasip et;
Ayakta; dimdik ayrılmayı bu dünya sürgününden.